Zmuszony pogarszającą się sytuacją finansową spowodowaną zakończeniem kontraktu z wytwórnią filmową MGM i swoją rozrzutnością, w 1968 powrócił do występowania na żywo[97]. Pod koniec czerwca w Burbank nagrał koncert telewizyjny, który stacja NBC wyemitowała 3 grudnia 1968 pod nazwą Elvis[98]. Program zebrał 42% ogółu całkowitej widowni[99] i uzyskał przychylne recenzje od krytyków[100]. Jeszcze przed premierą programu nagrał i wydał album pt. Singer Presents Elvis Singing Flaming Star and Others, który sprzedawany był wyłącznie w sklepach firmy Singer, a tuż po emisji koncertu ukazała się płyta pt. jako Elvis (NBC TV Special)[98]. W tym czasie zrealizował także kolejne nagrania w studiu w Nashville, gdzie stworzył piosenki: „Guitar Man”, „Big Boss Man” i „High Heel Sneakers”[101].
W 1969 rozpoczął sześciotygodniową sesję nagraniową w American Sound Studio w Memphis[102], gdzie zarejestrował materiał łączący gatunki gospel, blues i rock’n’roll; wśród wówczas nagranych piosenek znalazły się przeboje: „Suspicious Minds” (1. miejsce na liście przebojów w sierpniu 1969), „In the Ghetto”, „Don’t Cry Daddy” i „Kentucky Rain”[103]. 26 lipca 1969 zagrał swój pierwszy od lat koncert w International Hotel w Las Vegas[81], ostatecznie odbył miesięczną serię występów (po dwa koncerty każdego wieczoru) w tym hotelu, za co otrzymał gażę w wysokości 500 tys. dol.[103]. Nagrania z koncertów umieścił na albumie pt. From Memphis to Vegas/From Vegas to Memphis[104]. Koncerty zostały ciepło przyjęte przez publiczność i krytykę, dzięki czemu Presley podpisał pięcioletni kontrakt na występy w International Hotel[105]. Do końca roku wydał jeszcze single „Suspicious Minds” i „Don’t Cry Daddy” oraz pojawił się w filmach Charro!, Kłopoty z dziewczynami i Złamane śluby, który był ostatnim filmem fabularnym z jego udziałem[106].
Pod koniec stycznia 1970 rozpoczął kolejną serię występów w Las Vegas, wtedy też zaczął ubierać się w biały kombinezon z wysokim kołnierzem i spodniami-dzwonami, który stał się jego znakiem rozpoznawczym[107]. Nagrania z tych koncertów zostały umieszczone na albumach On Stage i Elvis in Person at the International Hotel, Las Vegas, Nevada oraz pokazane w filmie dokumentalnym Elvis: Tak to jest, do którego wydał również ścieżkę dźwiękową[108]. Oprócz tego w 1970 wypuścił jeszcze kilka albumów studyjnych: Let’s Be Friends, Almost in Love, Elvis’ Christmas Album i Back to Memphis oraz czteropłytową składankę pt. Worldwide 50 Gold Awards Hits Vol. 1[109]. 21 grudnia 1970 spotkał się z prezydentem USA Richardem Nixonem, by wyrazić i zaoferować swoją pomoc w zwalczaniu kultury narkotykowej i poprosić o przyznanie odznaki Biura ds. Narkotyków i Niebezpiecznych Leków[110]. Podczas spotkania uznał także muzykę zespołu The Beatles za „zagrożenie dla amerykańskiego ducha”[110]. W tym czasie odwiedził także siedzibę FBI w Waszyngtonie[111]. W 1970 zagrał łącznie 137 koncertów w USA[112][82].
W kolejnych latach kontynuował amerykańską trasę, a jednocześnie nagrywał nowe płyty. W 1971 wydał aż osiem albumów (studyjnych lub kompilacyjnych): Elvis Country (I’m 10,000 Years Old), który uchodzi za jedną z najlepszych płyt w dorobku Presleya, You’ll Never Walk Alone, Love Letters from Elvis, C’mon Everybody, Elvis the Other Sides – Worldwide Gold Award Hits, Vol. 2, I Got Lucky i Elvis Sings the Wonderful World of Christmas oraz zagrał 156 koncertów[113]. Rok później dał 164 występy, a kulisy trasy koncertowej po USA zostały pokazane w filmie dokumentalnym Elvis w trasie (1972)[82]. Mimo dużej popularności w kraju Tom Parker uniemożliwił Presleyowi granie w Europie, Azji i Australii, tłumacząc decyzję niewystarczająco opłacalnymi ofertami z tych kontynentów; pojawiały się także głosy mówiące o tym, że menedżer był nielegalnym emigrantem z Holandii, dlatego odrzucał propozycje koncertowe spoza Ameryki[114]. Również w 1972 wydał albumy: Elvis Now i He Touched Me, krążek koncertowy pt. Elvis at Recorded at Madison Square Garden (dokumentujący cztery koncerty w Nowym Jorku, na który sprzedano 80 tys. biletów) oraz składanki: Elvis Sings Hits from His Movies Vol. 1 i Burning Love and Hits from His Movies Vol. 2[115]. 14 stycznia 1973 wystąpił na organizowanej na Hawajach imprezie charytatywnej Aloha from Hawaii, która była pierwszym w historii koncertem transmitowanym na cały świat przez satelitę i zgromadziła ponad 1,5 mld telewidzów[116]. Materiał zarejestrowany podczas koncertu wydał później na albumie pt. Aloha from Hawaii: Via Satellite. Do końca roku wypuścił jeszcze składankę pt. Seperate Ways, którą promował coverem przeboju „Always on My Mind”, oraz dwa albumy: Elvis i Raised on Rock[117].